олеся написа:Днес ориза си остана сварен, но недокоснат. Толкова ми беше изнервено, че не можех да си представя да съм на ориз. Още от събуждането ... Да видим утре
To и аз така. Обикновено се настройвам психически от предния ден, че ще съм на ПОД, но тази сутрин като станах, очите ми изглеждаха така, сякаш съм им сложила импланти за гърди и то в резултат на вечерята,която свеки ми беше приготвила и която се оказа соленичка за мен. Но нямаше как да откажа. Моментално сварих ориза и си го донесох на работа. Даже и един ансол вкарах за разкош. Ми така де,като ще е мечка, да е дебела
Обаче като ме метнаха задачите, едно голямо мятане на крачоли по улиците, прибрах се в офиса озверяла от глад и омаах салатата, която ми беше останала от вчера. А ориза продължава да си стои в бурканчето. Може довечера да му видя сметката.